Ze względu na różne metody, technologię i substraty rozróżniamy różne kolory wodoru. Coraz częściej zwraca się uwagę na towarzyszącą produkcję CO2 w różnych procesach.
Wodór szary – produkowany w procesie reformingu parowego węglowodorów – SMR (Steam Methane Reforming).
Niebieski wodór – produkowany z wykorzystaniem paliw kopalnych, przy czym dla zmniejszenia poziomu zanieczyszczeń w procesie wykorzystuje się metody wychwytu dwutlenku węgla – CCS (Carbon Capture Storage) lub CCU (Carbon Capture Utilization).
Wodór czarny i brązowy – kolory dotyczą wodoru wytwarzanego z paliw konwencjonalnych. pozyskiwany z syntetycznego gazu w metodach eksploatujących węgiel kamienny. Brązowy z kolei dotyczy metod produkcji opartych na węglu brunatnym.
Wodór turkusowy – otrzymywany w procesie pirolizy z wykorzystaniem m.in. gazu ziemnego jako surowiec bazowy. Proces napędzany dzięki ciepłu wytwarzanemu przez energię elektryczną.
Wodór zielony – najbardziej pożądany dla transformacji energetycznej. Wytwarzany jest w procesie elektrolizy, do której wykorzystana zostaje wyłącznie zielona energia – produkowana z odnawialnych źródeł.
Wodór różowy to wodór produkowany w procesie elektrolizy zasilanej energią jądrową.